Wendy is er al als ik het café in Deventer binnenloop waar we hebben afgesproken. We kijken elkaar onderzoekend aan. Geraakt was Wendy door Expeditie Hoogbewust waar ze via Twitter over las. Ze herkende zich direct. Nu begreep ze een aantal dingen van zichzelf die ze eigenlijk wel wist.
Wendy herkent zich vooral in het gevoel nergens bij te horen. Ze voelt zich verbonden met het geheel, niet met een specifieke groep. Ze hoeft dan ook geen fysiek contact te onderhouden met mensen. De mensen met wie ze iets heeft gedeeld blijven onderdeel van haar. Dit geldt zowel voor een collega waar ze intensief mee heeft samengewerkt als de bakker bij wie ze een brood kocht. Wat haar raakte bij het lezen over hoogbewustzijn, was het gevoel dat het mag, dat het niet raar is. Ze vroeg zich wel eens af of ze misschien geen liefde kon voelen, omdat ze mensen zo makkelijk los kon laten.
Ze komt net van een afspraak waar ze het hadden over haar ‘waarom’ achter de dingen die ze doet. Ze wil mensen helpen zin te geven aan hun leven door hen te leren zelf de regie te nemen. Hieraan werkt ze vanuit haar Passie-fabriek op allerlei manieren. Ze doet, net als andere hoogbewusten die ik sprak, graag steeds iets nieuws, is snel verveeld en heeft moeite met dingen afmaken. Ze zoekt focus en woorden voor wat ze doet. Haar ‘waarom’ geeft haar daar nu richting in. Het lijkt haar soms heerlijk om postbode te zijn, dan is de zak met post op een gegeven moment gewoon leeg, lekker duidelijk. “Natuurlijk zou ik me dan snel vervelen en zou ik het hele postsysteem willen veranderen”, vult ze snel aan als ik haar vraag waarom ze geen postbode is.
Hoogbewustzijn is voor Wendy een soort weten vanuit het geheel. “Wat we doen en willen gaat nergens over en dat is juist leuk”, zegt Wendy. Het besef dat alles een geheel vormt, maakt het voor haar lastig om zich te specialiseren. Als alles verbonden is, bestaat specialisatie niet. Ook bestaat afmaken niet, omdat dingen nooit af zijn. Alles gaat oneindig door. “Wat we doen gaat ook weer wel ergens over”, zegt Wendy. “Precies weet ik het ook niet. Beweging is in elk geval belangrijk. Alles is energie en die moet in beweging blijven.” Dat voelt ze. “Weten doet er niet zoveel toe”, zegt ze. “Uiteindelijk gaat het om hoe je je voelt. Dat is het kompas in jouw leven.”
Om in contact te blijven met haar gevoel of intuïtie is Wendy graag in de natuur en alleen. Dat ze dit nodig heeft, vergeet ze soms. Ze kan heel moe zijn. Dan sluit ze zich even helemaal af voor alles en iedereen. In haar huis waar ze met haar gezin woont, is bijna een eigen kamer klaar waar ze zich kan terugtrekken om bij haar eigen gevoel te komen.
Vanuit haar onderneming zet ze op dit moment een weekendschool op en werkt ze aan een platform voor zzp-ers die een deel van hun omzet afstaan aan een MVO-project. Ze draagt graag haar steentje bij aan een mooiere wereld. Ze is momenteel onderdeel van een collectief van trainers die 40% van hun omzet uit hun trainingen afstaan aan een maatschappelijk verantwoord project. Met haar platform wil ze dit breder trekken. Hoe het er precies uit gaat zien weet ze nog niet. Dat is ze nu aan het ontdekken en creëren.