Met Claasje raak ik als één van de eersten in gesprek over mijn prille ideeën voor Expeditie Hoogbewust. Nu ruim een half jaar later vertelt Claasje over haar hoogbewustzijn bij het Centrum voor Jong Ondernemerschap in Zutphen waar zij mede aanjager van is.
Hoogbewustzijn is voor Claasje dat je open staat voor alles wat er om je heen is en dat je je daar bewust van bent. En ze bedoelt dan vooral ook de niet zichtbare dingen. Als Claasje een ruimte binnenkomt voelt ze de sfeer en wat er in anderen omgaat. Het is dan nog wel eens lastig om bij jezelf te blijven als hoogbewuste. De kunst voor een hoogbewuste is volgens haar dan ook om te ontdekken of een gevoel van jezelf of van een ander is.
Het op zoek gaan naar je eigen gevoel is het proces van bewustwording. Hoogbewustzijn is volgens Claasje dan ook een kwaliteit die je kunt ontwikkelen en in potentie bij iedereen aanwezig is. Zo ontdekte Claasje haar waarde van ‘de stille’ zijn in gezelschap, waar ze eerder probeerde door praten ‘erbij te horen’. Oude patronen maken het voor haar soms lastig om bij zichzelf te blijven, zoals een opmerking van een vriendin ‘wat ben je stil’. Dan doet ze al snel ‘toch even gezellig’ in plaats van in stilte genieten van het gezelschap om haar heen. Een mooi proces vindt Claasje het.
Haar hoogbewustzijn biedt haar bovendien dat ze kan voelen hoe het met een ander gaat, zonder elkaar fysiek te hoeven ontmoeten. Ze weet bijvoorbeeld hoe het met haar vrienden en familie gaat. Claasje neemt ook steeds meer beslissingen op basis van haar gevoel. Als iets niet goed voelt, ze het gevoel heeft ‘dit is het niet’, dan durft ze daar tegenwoordig op te vertrouwen en laat ze het los. Ze vertrouwt er op dat er dan iets anders voor terug komt.
Een vraagstuk waar Claasje mee speelde was of ze dat wat ze zich allemaal bewust is en meekrijgt, bijvoorbeeld tijdens bijeenkomsten in haar werk, ook zou moeten delen. Ze ontdekte dat dit niet hoeft en ze als vanzelf erover in gesprek raakt met mensen die er voor openstaan.
Ze draagt graag bij aan dat mensen ‘naar binnen gaan’, dat ze voor de antwoorden op vragen die ze hebben naar zichzelf gaan kijken. Mensen hoeven ‘alleen maar’ de tijd en ruimte te nemen om naar hun gevoel toe te gaan, aldus Claasje. Ze is blij dat ze dat zelf kan, dat ze naar binnen kan gaan om te voelen wat er gebeurt. Volgens Claasje ontstaan er mooie dingen als meer mensen dat doen. Steeds meer mensen gaan de uitdaging aan, die best eng is, want je weet immers niet wat je tegenkomt. Als ze een paar mensen hiertoe kan bewegen, heeft ze iets heel moois bereikt.