Op station Driebergen-Zeist ontmoet ik Loes. Ik ken haar van de Leerdag Authentiek Ondernemen waaraan ze vorig jaar mee deed. Een bijzondere dame, heel puur, zeer betrokken en met veel potentie, zo voelde het. Iemand die ik graag beter leer kennen. En zo zitten we een jaar later in een pannenkoekenhuis aan een vruchtensmoothie.
Loes is de afgelopen tijd veel met voeding bezig geweest. Ze heeft haar hele eetpatroon omgegooid. Haar darmen bleken niet zo blij te worden van de gluten die ze at. Loes heeft alles wat ze al lezend en uitproberend heeft ontdekt gecombineerd tot haar eigen visieen vooral tot praktische ‘maaltijden’. Zo heeft ze altijd noten bij zich voor onderweg, eet ze nauwelijks meer brood en vooral heel veel groenten. Ze voelt zich hierdoor veel lekkerder. Wat ze hierover heeft uitgevonden deelt ze met de mensen om haar heen. “Ken je Gomasio al?” vraagt Loes. “Echt een uitvinding. Dat is een mengsel van fijngestampte sesamzaden met kruiden en is samen met een klontje roomboter een geweldige smaakmaker over groenten.”
“En voeding kom je altijd een keer tegen als je met bewustzijnsontwikkeling bezig bent”, vertelt Loes. En daar is ze nu volop mee bezig. En nu ze besloten heeft volledig te gaan voor wat zij wil neerzetten vanuit haar eigen onderneming, gaat die ontwikkeling heel hard. Hoogbewustzijn roept bij Loes op: “overzicht hebben, vertrouwen in het onbekende, in wat zich aandient, en verder kijken dan je neus lang is. Hoogbewustzijn is misschien wel de ervaring of ‘innerlijk weten’ dat er iets dieps is dat ons vooruitduwt, voorbij het fysiek(e) menselijke. Het geeft moed, vertrouwen, zicht, het beweegt je voorbij grote hoogten zonder zelfingenomenheid.” Het lijkt wel een soort stroom waar Loes zich graag steeds meer aan overgeeft, waarbij ze ervoor gaat dat haar energievretende to-do-lijstjes vaker in de prullenbak belanden.
Een belangrijke vraag die Loes vooruit beweegt is: Hoe verhoud ik me tot een wereld waar ook veel mensen lijden. Hoe blijf ik, ondanks dat gegeven, betrokken, vredig en in harmonie met mezelf? Ze snapt niet hoe mensen zich het leed van anderen niet kunnen aantrekken. “Je onderdeel voelen van een groter geheel, brengt een verantwoordelijk met zich mee” vindt ze. Daar op een voor haar fijne manier mee omgaan is haar ontdekkingstocht. Ze ontdekt steeds meer de verbinding met zichzelf om van daaruit voluit te kunnen geven aan anderen.
Het eerlijk zijn naar zichzelf geldt bijvoorbeeld ook voor vriendschappen. Loes wil daarin heel zuiver zijn en de mensen om zich heen hebben die echt iets voor haar betekenen. “Er zijn zoveel mensen waarmee je leuk een kop koffie kunt drinken”, legt Loes uit. “Ik wil mijn tijd bewust doorbrengen met mensen die heel dichtbij me staan, met wie ik kan verdiepen of die me uitdagen.” Ze heeft vriendinnen eens een brief geschreven om te delen hoe lastig ze het vond om deel uit te maken van de vriendinnengroep. Ze kreeg daarop een paar verrassende en verhelderende reacties, het bracht echt verdieping. Nu vindt ze steeds meer een weg om trouw te zijn aan zichzelf en bij een groep te horen.
Voor Expeditie Hoogbewust maakt ze een Essentie Portret van mij. Een prachtige manier om het interviewdeel van deze expeditie rond te maken en mijn verhaal te delen. Loes vindt het heerlijk om te interviewen en de essenties van anderen te onderzoeken en op die manier nog meer te leren over haar essentie.