Eerst ontstond in gesprek met Linda het idee om met een campertje naar het DurftevragenFestival te gaan om op het parkeerterrein mensen in alle rust uit te nodigen in gesprek te gaan over hoogbewustzijn, dromen en in beweging komen. Omdat het buitenfestival niet doorging kon de kampeeruitrusting thuisblijven en schoof ik aan bij ‘eerste-hulp-na-durftevragen’. Vlak voor het festival ontstond het idee van de ‘Pak-iets-doe-iets-wand’.
Met behulp van een grote rol papier, kaartjes en viltstiften ontstond een muur waardoor langslopende festivalgangers uitgenodigd werden even stil te staan bij “Wat van jezelf zou je meer uiting willen geven? En wat ga je daarvoor nu doen?”. En dat werkte. Mensen kwamen meteen in beweging op iets wat op dat moment belangrijk voor hen was.
Casper, die de woorden “pak iets, doe iets” voor me had bedacht, wilde graag meer kunst maken en kwam meteen in actie. Hij maakte een mini-kunstwerkje op de dichtstbijzijnde tafel. Gijs creëerde à la minute rust door ter plekke een knagend actiepunt af te handelen.
Op het festival was er ook stilte, een oerbehoefte van vernieuwers lijkt het wel en een voorwaarde voor creativiteit. Mike Verbruggen nodigde in zijn verrassingskamer nieuwsgierige mensen uit om zo lang als ze wilden stil te zijn. Ik vond het een verrassende ervaring om met een groepjes mensen 15 minuten stil te zijn midden in het rumoer van het festival. Gedurende de stilte werd ik me steeds meer bewust van m’n omgeving, zoals van de patronen in het vloerkleed en het rumoer op de gang. Na het kwartier voelde ik me zoveel rustiger en had ik een gevoel van ‘niks hoeven’ en ‘er gewoon zijn’.
Op het festival waren allemaal mooie mensen die samen zorgden voor een ontspannen sfeer die uitnodigde helemaal jezelf te zijn en waardoor bijzondere ontmoetingen ontstonden. Het leek wel of iedereen (hoog)bewust bezig was om zijn passie/droom/ideaal de wereld in te brengen in verbondenheid met elkaar. Het was geweldig om een dag met zoveel gelijkgestemden bij elkaar te zijn. Dat smaakt naar meer.