Gisteren kreeg ik na een mooie gesprek dit briefje van mijn schoonmoeder Ans. Ik deelde mijn worsteling met het moederschap, de onzekerheid, het gevoel klem te zitten, de vrijheid missen, m’n werk missen, het doordraven en door moeten.
Op de één of andere manier heb ik het gevoel ergens aan te moeten voldoen, het te moeten invullen zoals het hoort, de voorbeelden om me heen volgen en er 1000% voor m’n zoon te moeten zijn. Alles is nieuw, een ontdekkingstocht. De enige houvast lijkt ‘hoe het hoort’ en hoe anderen het doen. Weet ik niet hoe ik het zou willen doen? Of durf ik dat niet toe te laten, te voelen, te volgen, omdat het eigen-aardig is?
Tijd om daarvoor te gaan, met vallen en opstaan, mijn eigen invulling te geven aan het moederschap en een fijne context voor mezelf te creëren. Om op die manier naast het zorgen voor m’n zoon ook voor mezelf te zorgen, zodat ik ook juist weer voor hem kan zorgen. Nu loop ik leeg en daar heeft niemand wat aan. En zoals ik me de mooie uitspraak van Patch Adams herinner van afgelopen april op TEDxUU: het kost moeite om iemand anders dan jezelf te zijn. En dat voel ik 🙂
De missie van dit project en mijn thema: Durf eigen-aardig te zijn!