Bij het loslaten van Glimpen, kijk ik terug, terug op een proces van het in de wereld zetten van een nieuw concept. Wat maakte dat het lukte, dat mensen enthousiast raakten over het concept en het zelfs gingen doen? Nieuwsgierigen gingen glimpen, media pakten het op, Glimpen ging de wereld in en we bereikten mensen buiten ons eigen netwerk.
– beginnen: we gingen op zoek naar mensen die wilden Glimpen. Ik vroeg aan iedereen die ik vertelde over Glimpen: “waar zou jij wel eens willen glimpen?” Al nadenkend en doorvragend raakten mensen enthousiast en wilden ze echt graag glimpen. Vanuit de vraag/klant hebben het proces dat bij het organiseren van een dag glimpen opvangen kwam kijken verder ontwikkeld.
– concreet & eenvoud: voor we konden beginnen, hebben we het concept zo simpel mogelijk gehouden en concreet gemaakt: 1 dag meelopen in een context waar iemand nieuwsgierig naar is. En dat blijven doen, daarop scherp blijven. Dat betekende ook aangeven wat niet de bedoeling was als mensen met elkaar over het werk wilden gaan praten in plaats van een echte ervaring op doen in de werkcontext.
– zo snel mogelijk waarde toevoegen en die waarde gebruiken om te investeren: zo begonnen we met een heel eenvoudige website op glimpen.wordpress.com, dat was wat we nodig hadden om te kunnen starten. Visitekaartjes bestelden we van het geld dat we kregen voor de eerste glimp die we regelden.
– schoonheid: het er mooi uit laten zien, het geheel met aandacht neerzetten. We maakten een mooi spandoek waarmee we naar evenementen gingen.
– congruentie: de dienst klopt met wie je bent. Waarom we ieder Glimpen in de wereld hebben gezet is ons verhaal en wie we zijn. Een mooi voorbeeld hiervan is wat @OdielM twitterde: Saskia = Glimpen.
En zo zijn er vast nog meer factoren die hebben bijgedragen, zoals erin geloven, Twitter, iemand kennen bij Intermediair en door blijven gaan met leuke ‘glimps’ regelen.