In een interview met Aart Bontekoning voor een filmpje noemde hij het vermijden van de generatiespanning als een van de oorzaken van het uitblijven van de frisse wind in organisaties door de nieuwste generatie. De afgelopen weken ervoer ik deze generatiespanning, terwijl ik samen met een zeer ervaren collega-ondernemer (van de protestgeneratie) een voorstel maakte voor een potentiële klant. Hoe kon ik haar kennis en ervaring benutten, terwijl ik mijn vernieuwingskracht wilde inzetten in het ontwerp van het voorstel?
Hoe creëer je als jonge professional ruimte voor jouw ideeën, jouw manier van werken en jouw visie op zowel het vak als de manier waarop je samenwerkt? Hoe ga je daarbij om met collega’s die niet direct enthousiast zijn over jouw idee, je vertellen hoe je het volgens hen moet doen? Is je idee wel zo goed als je dacht? Wat weet jij er eigenlijk van? Je hebt immers weinig ervaring en zij draaien al jaren mee. Ga je voor het uitwerken van jou idee en neem je de opmerkingen mee als tips? Of neem je de manier van je ervaren collega over waarin je iets van jouw idee probeert te verwerken?
Zelf het voortouw blijven nemen en m’n collega bevragen, laten reageren op en laten aanvullen van het ontwerp bleek voor mij het beste te werken. Ik verwerkte haar opmerkingen op mijn manier en over het eindresultaat was ze erg enthousiast. En dat terwijl ik na haar eerste feedback een fractie van een seconde overwoog om haar voorgestelde structuur over te nemen of haar het voorstel dan maar te laten maken. Ik ben blij dat ik de generatiespanning heb opgezocht!