M’n oog viel op het kleine rode boekje in m’n boekenkast. Daar was ik laatst nog naar op zoek geweest en had het niet kunnen vinden. Het heet The Edge of Things van Devon Reid & Shayna Schapp. Ik kreeg het een aantal jaren geleden op een innovatie-bijeenkomst van New shoes today.
Al lezend triggert de tekst mij die gaat over creëren als proces van het geboren laten worden van het onbekende, ervan te houden zonder het te kennen, het te laten gebeuren, je eraan over te geven:
“The word creativity has in its root meaning “to give
birth.” Giving birth is never easy. First, it requires a
surrendering to the unknown. Second, it never happens
without pain and hard work, and third we are asked in
pregnancy to love what we cannot see; to love the child,
without ever having seen her face, without ever having
met her until she is ready to enter the world. To truly
create we have to be able to ‘co-exist’ with the unknown
and to love the unknown. ‘Only then will the unknown
share its beauty with us’.” – Devon Reid
Nu in m’n zwangerschap ontdek ik dat het proces vanzelf gaat. Het enige harde werken het laten gebeuren van dit proces is, door beperkende oude patronen en angsten te herkennen en te zuiveren. Dat de liefde voor het onbekende nieuwe leven in me er gewoon is, ik daar niks voor hoef te doen.
Zal dit voor alle creatieprocessen gelden? En gaat het daarbij dan ook niet altijd over de enige keuze die je in het leven hebt: de keuze tussen liefde en angst? Hieronder een mooi filmpje hierover in het kader van ‘giving birth’ (taal die wat mij betreft de essentie veel mooier weergeeft dan het Nederlandse woord bevallen). Je kunt de woorden moeder en baby vervangen door jezelf en de creatie waar jij aan ‘werkt’.
Als we toch eens elke creatie die in ons ontstaat met zoveel liefde geboren kunnen laten worden. Dat lijkt me wel wat.