Dinsdag rond een uur of half 10 rijden Monique en haar twee kindjes het erf van de Mommenhoeve op. “Nog een groot voordeel van je school :)”, schrijft Monique de dag ervoor als reactie op hoe laat ze zullen komen, “Jesse en Ella slapen graag uit en ik ook!”. Ze hebben een cadeautje meegenomen. “Kaboutersoep en wonderblaadjes. Zintuigelijke buitenavonturen voor baby’s, peuters en kleuters“, staat als titel op het boek dat Sven en Jesse samen uitpakken. Dat smaakt naar Nieuwetijdsschool, en maakt me nieuwsgierig.
Jesse (3 jaar) geeft aan dat hij graag boven wil kijken. We volgen zijn nieuwsgierigheid en klimmen met z’n allen de trap in onze woonkamer op. We bekijken de slaapkamers. Ella (1 jaar) maakt enthousiaste geluiden als ze de trap opklimt. Zo’n grote open trap heeft ze nog niet eerder beklommen.
Naast het ontdekken is er ook onrust. Jesse wil graag spelen met de dingen waar Sven en Ella mee spelen. En Sven juist weer met de dingen waar Jesse mee speelt. Monique en ik helpen de kinderen door ander speelgoed aan te bieden wat erop lijkt en aan te geven dat nu iemand anders ermee speelt. “Hoe doen anderen dat eigenlijk?”, vraag ik me af. Ik heb wel eens ergens gelezen dat je je als volwassenen zo min mogelijk met de interactie tussen kinderen moet bemoeien. Dat ze dingen dan zelf oplossen en van elkaar leren. Dat voelt wel natuurlijk. “Wanneer grijp je dan wel in?” vraag ik me af. Bij afpakken doe ik dat nu wel. Dan geef ik aan dat we dat niet doen en vraag ik het terug te geven aan het kind dat er al mee speelde. En meestal doen kinderen dat dan meteen, alsof ze het er mee eens zijn. Of ik ben daarin dan heel duidelijk, dat kan ook. Ik ben benieuwd hoe anderen daar over denken en mee omgaan.
Ik wil naar buiten, de natuur in. Daar is veel speelruimte. Precies op het moment dat ik het voorstel begint het heel hard te regenen. En Jiri wil ook bijna eten. We blijven nog even binnen. Aan het einde van de ochtend gaan we ervoor. De laarsjes gaan aan en de kinderen lopen rechtstreeks naar het kunstwerk achter in de tuin. Er drijft een bol in een schaal met water dat over de rand stroomt. Ze voelen aan het water en proberen de bol te pakken.
Jonge kinderen ontdekken de wereld om hen heen met hun zintuigen. Een spelend en ontdekkend kind wordt vies en nat, eet af en toe iets op en pakt beestjes die wij misschien niet prettig vinden. Het is fijn als ouders en begeleiders kunnen begrijpen dat dit van wezenlijk belang is voor het kind. Dat ze positief reageren op zijn ontdekkingen en tijd maken om mee te doen met zijn spel. Dat ze observeren alvorens te reageren. Dat ze zelf ook weer het kind durven te zijn dat in ieder van ons nog steeds aanwezig is. Dat ze invoelen dat deze ervaringen de basis is voor zijn verder leven. (uit Kaboutersoep en wonderblaadjes van Ity Busstra, p.18)
Ik neem me voor: de volgende Nieuwetijdsschool ochtend, komende vrijdag, beginnen we met een buitenavontuur!