Vorig jaar november startte ik m’n boekavontuur met een vuur en eerste interview. Een jaar lang reisde ik langs allerlei mensen en plekken als ingrediënten voor een boek over het banen van nieuwe paden en hoe je dat doet. Het avontuur was rond, ik had een jaar gereisd en allerlei mooie mensen gesproken en nu was het tijd om daarop terug te kijken en eens te kijken of en wat voor boek het aan het worden was. Dorien wist een mooie plek en ik een fijne werkstructuur. De Wadwerkweek was geboren en met 11 vrouwen trokken we naar Friesland om allemaal aan ons eigen project te werken en tussendoor te ontmoeten en samen te zijn.
De eerste ochtend neem ik alle tijd om eens terug te kijken op het afgelopen half jaar. Een collega wadwerker is aan het tekenen. Daar heb ik ook zin in. Ik teken de avonturen die ik het afgelopen jaar heb beleefd. Ik ontdek dat er veel bomen voorkomen op m’n tekening. De natuur is een belangrijk ingrediënt. Terwijl ik rustig aan het tekenen ben komt huisgenoot Marieke met twee koppen koffie uit de gemeenschappelijke ruimte aanlopen, of ik ook zin heb. JA en wel precies op dat moment. Het voelt als een cadeau en het blijkt het begin van een week vol cadeaus ontvangen en uitdelen, steeds moeiteloos en op het juiste moment. Een week vol stilte, heerlijk eten, gezelligheid, mooie gesprekken, en bovenal een inzicht wat m’n hele boekavontuur veranderde.
Op de tweede dag voel ik onrust. Eigenlijk al voor vertrek voel ik een druk om de drie dagen die ik heb om aan m’n boek te werken optimaal te besteden. Ik wil voortgang maken. Ik wil iets produceren. Maar vooral wil ik waarmaken wat ik me een jaar geleden had voorgenomen. In de lunchpauze wandel ik langs het wad. Het is prachtig. Wat een rust, wat een ruimte. Het plan om in een cafeetje met uitzicht op het wad aan m’n boek te werken valt in het water. Er zijn hier helemaal geen cafeetjes met uitzicht op het wad. Ik rijd terug naar onze stek.
Als ik aankom lopen deel ik met een collega-wadwerker m’n ervaring en dat ik in bad een structuur ga bedenken voor m’n boek. En direct legt zij de vinger op de zere plek. Ik weet niet meer precies wat ze zei, maar ik voel dat ik vanuit een prestatie aan m’n boek aan het werken ben en dat dat niet is wat ik wil. Niet vanuit een drang tot presteren maar vanuit liefde en met plezier wil ik delen wat ik heb ontdekt tijdens m’n avontuur. Er valt een last van m’n schouders, de ontspanning slaat toe, en inspiratie wordt m’n maatje. De hoofdlijnen van het boek ontstaan met natuurfoto’s en de portretten. Er begint iets te ontstaan! Ben jij ook benieuwd naar het eindresultaat en wil je m’n project steunen, dan kun je het boek voorbestellen! En zodra het er is, ergens op een plek, kun je het in ontvangst nemen.