IJsselstroom
Hoe begin je zoiets, vroeg iemand me eens toen ik vertelde dat ik een film ging maken. Ik vind het een mooie vraag om bij stil te staan. Hoe begint iets nieuws? Een nieuw project begint voor mij zowel doordat iets naar me toekomt, iets ontstaat, als iets waarvoor ik een stap zet en er ‘ja’ tegen zeg.
En nu is er voor mij vrij onverwacht beweging gekomen in iets wat ik al langer wil. Al jaren koester ik het verlangen ooit eens de IJssel af te zakken, helemaal van het begin bij Westervoort tot aan de monding in het IJsselmeer bij Kampen. Hoe zou het zijn om me te laten bewegen door het water op één van de mooiste rivieren van Nederland. De verbinding met de natuur te ervaren, met de natuurlijke stroom van het leven mee te bewegen. Sinds ik m’n wens deel blijken er veel meer mensen met dezelfde wens rond te lopen. Het uitspreken van de wens is waar de eerste beweging ontstaat.
De eerste stappen
De IJsselbienale 2020 leek me er wel een mooie gelegenheid voor en ik opperde het idee vorig jaar bij het Kunstenlab. Na een enthousiaste reactie, weer een gedeelde wens, én de tip samen te werken met de kanovereniging, keek ik begin juni eens op de website van deze vereniging. Een week later zat ik in een kano op de IJssel tijdens m’n eerste kanoles.
Vorige week had ik m’n tweede les en zakte m’n enthousiasme voor het project. De docent wilde ons leren om met een dekzeil te varen en te leren hoe je die op de kop onder water loskrijgt. Ook bleek het je laten meevoeren met de stroom van de rivier niet eenvoudig met tegenwind. Waarom wilde ik dit project ook alweer doen? En had ik er echt kanoles voor nodig? En was varen met een dekzeil belangrijk? Zo ontstonden er allemaal vragen over het project waar ik tot nu nog geen idee van had. Zo zijn de golven van de vrachtschepen die langsvaren vrij hoog voor een kano. Het devies is dan peddelen. Echter wil ik me laten voortbewegen. Kan ik ook zonder te peddelen droog in de kano blijven bij golven van een boot? Ook deelde iemand haar idee om de rivier af te zakken in een rubberbootje. Zou dat ook kunnen en stabieler zijn? Kom je dan snel genoeg weg bij grote schepen? Allemaal vragen die opkomen door de eerste stap te zetten.
De uitdaging ligt vooral voor mij vooral in het me niet door al die ‘moeilijkheden’ te laten weerhouden verder te gaan en de vragen juist als ingrediënten te zien om het project verder te ontdekken. Als ik met die vragen weer terugga naar de kern: me laten meevoeren door de rivier, ervaren hoe dat is, op de mooiste rivier van Nederland, zo dicht bij mijn huis, ja dan heb ik daar nog steeds heel veel zin in!
Tijdens de laatste les afgelopen zaterdag voeren we een heel stuk over een prachtig strakke IJssel, liet ik me al een klein stukje meevoeren én dook ik kopje onder met m’n kano om met een dekzeil te kunnen varen. Wie weet waar ik het voor nodig heb en het droeg direct al bij aan nog meer ontspannen in de kano te zitten. Ik wist nu hoe het voelde om om te gaan en hoe ik dan de kano uitkwam.